Aankondiging op de site van Eén voor de reportage van Koppen die wordt uitgezonden op 15 maart 2012:
Broers, zussen, klasgenoten. Hoe vertel je hen dat 22 kinderen zijn gestorven in een busongeluk? Bespaar hen het verdriet zoveel mogelijk, zullen velen denken. Fout, zegt Manu Keirse, specialist in verliesverwerking. “We onderschatten kinderen. Ze kunnen de waarheid best aan. En als we ze erbij betrekken, zullen volwassenen merken dat ze zelfs troost vinden bij kinderen.” Om het drama bespreekbaar te maken, kunnen verhalen of prentenboeken helpen.
3 Vlaamse mama’s schreven zelf zo’n boek over verlies of verdriet, omdat ze nergens literatuur op kindermaat vonden. “Ik heb mijn 2-jarig zoontje via de prenten verteld wat er aan de hand was toen ik te horen kreeg dat ik borstkanker had,” vertelt Nathalie Slosse. Haar prentenboek heet ‘Grote Boom is ziek’. “De boom die z’n bladeren verliest, is zoals mama die haar haren verliest tijdens de chemo.” Ook Elfi Nijssen schreef een verhaal, over een babybroertje dat er uiteindelijk niet komt. “Dankzij het boek ‘Benjamin’ hebben mijn andere kinderen dat verlies een plaats kunnen geven.”
Juf Marian De Smet vindt het ook belangrijk dat moeilijke onderwerpen in haar klas bespreekbaar zijn. Ze schreef ‘Ik woon in twee huizen’, over gescheiden ouders en hun kinderen. “Het lezen van het boek is een beginpunt. Daarna is het voor de kinderen gemakkelijker om er over te praten.” De kinderboeken van onze Vlaamse mama’s-schrijfsters zijn een groot succes. Ze zijn vertaald in verschillende talen en zo reist hun boodschap de hele wereld rond.
