Het verhaal wil ouders en kinderen aanzetten om kleine verdrietjes niet uit de weg te gaan, maar deze juist aan te grijpen om te leren omgaan met verdriet en te ondervinden dat je op verschillende manieren troost kan vinden. Het is dus een boek om preventief met kinderen te werken rond rouwverwerking...
Het verhaal was al geschreven toen zich in de familie van de auteur een drama afspeelde. Daarom is het boekje opgedragen aan Kaat. Kaat is een schattig meisje van 14 maanden (nog net te klein voor het verhaaltje), maar verdriet maakte al heel vroeg deel uit van haar leven. Ze was amper een maand oud toen ze een zwaar auto-ongeluk meemaakte, waarbij ze haar mama verloor. Het verdriet en de verslagenheid van de mensen om haar heen waren enorm. Kaat kon het natuurlijk allemaal nog niet vatten, maar ze zorgde ondertussen wel voor veel troost: in haar leeft haar mama immers een beetje verder.Wie het volledige verhaal wil lezen over Kaat en de indrukwekkende en positieve manier waarop haar papa met de situatie is omgegaan, kan hier doorklikken.
